Laaggeletterdheid en Aant

Vastgelopen

Als dat voor iemand gold, dan was dat wel voor Aant.

Vroeger vond hij school stom. Mensen vertrouwde hij niet. Vaak maakte hij ruzie. De politie kende hem. Drinken kon hij als de beste en schulden maken ook.

En toch …

Wilde hij dat het anders was. Wilde hij daar ook wat aan doen. Maar hoe dan?

De wil om te leren

Een aantal jaren geleden leerde ik hem via het wijkteam kennen. Hij wilde wel met mij in de bibliotheek afspreken. Daar vertelde hij steeds meer over zijn leven. Dat hij veel fouten had gemaakt, maar dat hij wilde leren. Leren hoe hij het anders kon doen.

Wat vooraf ging

Hij vertelde mij dat hij op zijn werk iemand moest inwerken. Echter zijn collega begreep maar niet wat hij bedoelde. Zijn zelfbedacht systeem bleek niet meer te werken.

Jarenlang had hij iedereen, inclusief zichzelf voor de gek kunnen houden. Maar nu viel hij door de mand. Het bleek dat Aant niet goed kon uitleggen, lezen en schrijven. Hij was namelijk laaggeletterd.

Laaggeletterdheid

Volgens Stichting Lezen en Schrijven is er sprake van laaggeletterdheid als een volwassene moeite heeft met lezen, schrijven en / of rekenen. Vaak vindt diegene het ook lastig om met een computer of smartphone om te gaan. En dat heeft grote gevolgen.

Waar laaggeletterden tegenaan lopen:

Laaggeletterden:

• vinden minder snel een baan

• hebben vaak een slechtere gezondheid

• hebben minder grip op hun geldzaken

• schamen zich dikwijls en voelen zich buitengesloten

• kunnen minder meedoen aan onze maatschappij

Van vastgelopen naar doorstromen

Samen gingen we aan de slag. Iedere week spraken we in de bibliotheek af, waar we samen voorlazen en met elkaar spraken. Veel zaken waar hij zich voor schaamde, kwamen tijdens die gesprekke aan bod; zijn drankgebruik, financiën en het feit dat hij het lastig vond om te lezen en te schrijven.

Na een poos schaamde Aant zich niet meer dat hij laaggeletterd was. Sterker nog! Hij begon aan verschillende mensen uit te leggen wat het voor hem inhield. We gingen samen langs andere wijkteams om erover te vertellen. Op een gegeven moment werden we zelfs geïnterviewd door een krant.

De Plek voor Taal

Door Aant leerde ik steeds meer laaggeletterden en anderstaligen kennen. Allemaal vonden ze het lastig om zich duidelijk in het Nederlands te uiten. Ze voelden zich onzeker en schaamden zich ook vaak.

Zo ontstond “De plek voor Taal”. Tijdens deze bijeenkomsten werd er altijd:

• voorgelezen

• een taalspelletje gedaan

• een onderwerp besproken, behandeld en uitgevoerd

Aant was er iedere week.

Naar de dokter

Een van de onderwerpen die de groep wilde bespreken, was welke vragen ze aan een dokter konden stellen. Het bleek namelijk dat de groep dat erg lastig vond om te doen.

Ik geloof dat je het meeste leert, wanneer je het geleerde in de praktijk uitvoert. Dus niet alleen praten, maar DOEN!

En zo gebeurde het. Tijdens de bijeenkomsten oefenden we wat we aan een dokter zouden kunnen vragen. Vervolgens bedacht iedere deelnemer twee vragen. Ondertussen had ik een afspraak met de huisartsenpraktijk gemaakt. Vervolgens zijn we daar allemaal op de fiets naar toe gegaan. En iedere deelnemer durfde zijn vragen te stellen!

Groeiend zelfvertrouwen

Het zelfvertrouwen van de deelnemers groeide; waaronder dat van Aant. Hij werd taalambassadeur, gaf voorlichting en stond zelfs op het toneel.

Na het traject met mij is hij naar school gegaan. Daar heeft hij zijn certificaten voor lezen, spreken, luisteren en schrijven behaald. Hij kwam uit de schuldsanering en was super trots op wat hij had bereikt.

Aant

Later vertelde Aant mij dat hij door het traject met mij eindelijk voor zichzelf naar de dokter durfde te gaan, waardoor hij de hulp kon krijgen waarom hij vroeg. Hij had namelijk al jaren pijn. Helaas bleek Aant erg ziek te zijn en is hij mei 2023 ten gevolge van kanker overleden.

Maar wat een weg heeft hij afgelopen en wat ben ik trots op hem! Ik geloof echt dat hij een voorbeeld voor anderen is en dat je nooit te oud bent om te leren.

Aant, dank je wel.