“Wat zie je wit, voel je je wel goed?” “Nee, eigenlijk.” “Is het besmettelijk? Want dan mag je hier niet zijn.” “Nee, het is niet besmettelijk. Ik ben ongesteld.” Stilte …
Laatst las ik een stuk van @Alex van Houtrijve over menstruatie. En dat stuk raakte me. Niet alleen omdat ik net op dat moment zelf ongesteld geworden. Maar juist omdat een man dit stuk schreef.
Wanneer ik terugkijk, dan had ik in de beginjaren van mijn ongesteld verschrikkelijk veel pijn. Zoveel pijn dat ik aan de kapstok hing. Dan ging ik naar mijn oma. Daar kreeg ik dan een aspirientje en ging ik slapen. In die tijd bloedde ik ook erg veel.
Uiteindelijk ging ik naar een huisarts. Die hoorde mij aan en zei dat ik aan de pil moest. En dat deed ik braaf. Het bloeden werd niet noemenswaardig en ik had geen pijn. Jarenlang begreep ik niet waar vrouwen over klaagden.
Na mijn veertigste kwam ik in de overgang. Wegens mijn gezondheid ben ik op een gegeven moment met de pil gestopt; kinderen kon ik toch niet krijgen …
Nu ben ik over de vijftig. De meeste vrouwen die ik ken, zijn van de een op de andere dag niet meer ongesteld geworden. Dat is ook altijd wat ik had begrepen; je komt in de overgang (met of zonder opvliegers) en je houdt op met bloeden. Vervolgens word je het na een jaar nog een keer en dan is het klaar.
Nou, niet bij mij. Het bloeden wordt steeds erger. Ik ben zeer onregelmatig en het komt ook steeds vaker. Soms zit er maar een anderhalve week tussen dat ik niet bloed. Ook krijg ik steeds meer pijn. Zoveel pijn dat ik een á twee dagen met een kruik op mijn buik zit.
Volgens de dokter kan ik een spiraaltje krijgen. Maar aangezien ik al last van mijn schildklier en dus mijn hormonen heb, zie ik dat niet zitten.
Omdat ik iemand ben die haar eigen tegenslag wil overwinnen, ben ik gaan kijken wat ik zelf kan doen om de eerste dag of twee dagen door te komen. Misschien heb je er wat aan. Hier volgen mijn tips:
1. Moet ik dit nu doen? Zeg deze zin vijf keer en leg steeds de nadruk op een ander woord. Indien het antwoord “nee” is, kun je stoppen. Een voorbeeld: Laatst werd ik hartstikke moe wakker. Normaal gesproken sta ik voor 06:30 uur naast mijn bed. Door “moet ik dit nu doen?” te gebruiken, kwam ik tot de conclusie dat ik nog wel even kon slapen, zonder dat ik hierdoor in de problemen zou raken. Ik heb vervolgens nog anderhalf uur heerlijk geslapen en voelde me daarna iets beter.
2. Wat heb ik nodig? Een toilet. Die eerste twee dagen wil ik in de buurt van een wc zijn. Ik ga dan bijvoorbeeld niet een wandeling van een uur maken.
3. Waar heb ik zin in? Zelf heb ik dan vaak zin in zoetigheid. Of juist zout. En lui op de bank te liggen. Zodra het dan ook kan, ga ik met een warme kruik op mijn buik op de bank liggen.
4. Praat erover. Dat doe ik nu met jou. “Ik ben ongesteld.” “Dus, mocht ik feller reageren dan anders …” Tegenwoordig zeg ik het hardop en schrijf ik het zelfs op. Ik merk namelijk dat als ik dat doe, ik minder fel reageer. Dat ik er beter mee om kan gaan. Klinkt raar. Maar ik denk dat dit met een stuk erkenning naar mezelf toe te maken heeft. Dat ik me mag voelen zoals ik me voel. Daarnaast hebben mensen veel vaker begrip dan dat ikzelf denk. Probeer het eens.
#overwin #tegenslag #coach #persoonlijkegroei #menstruatie
“Wat zie je wit, voel je je wel goed?” “Nee, eigenlijk.” “Is het besmettelijk? Want dan mag je hier niet zijn.” “Nee, het is niet besmettelijk. Ik ben ongesteld.” Stilte …
Laatst las ik een stuk van @Alex van Houtrijve over menstruatie. En dat stuk raakte me. Niet alleen omdat ik net op dat moment zelf ongesteld geworden. Maar juist omdat een man dit stuk schreef.
Wanneer ik terugkijk, dan had ik in de beginjaren van mijn ongesteld verschrikkelijk veel pijn. Zoveel pijn dat ik aan de kapstok hing. Dan ging ik naar mijn oma. Daar kreeg ik dan een aspirientje en ging ik slapen. In die tijd bloedde ik ook erg veel.
Uiteindelijk ging ik naar een huisarts. Die hoorde mij aan en zei dat ik aan de pil moest. En dat deed ik braaf. Het bloeden werd niet noemenswaardig en ik had geen pijn. Jarenlang begreep ik niet waar vrouwen over klaagden.
Na mijn veertigste kwam ik in de overgang. Wegens mijn gezondheid ben ik op een gegeven moment met de pil gestopt; kinderen kon ik toch niet krijgen …
Nu ben ik over de vijftig. De meeste vrouwen die ik ken, zijn van de een op de andere dag niet meer ongesteld geworden. Dat is ook altijd wat ik had begrepen; je komt in de overgang (met of zonder opvliegers) en je houdt op met bloeden. Vervolgens word je het na een jaar nog een keer en dan is het klaar.
Nou, niet bij mij. Het bloeden wordt steeds erger. Ik ben zeer onregelmatig en het komt ook steeds vaker. Soms zit er maar een anderhalve week tussen dat ik niet bloed. Ook krijg ik steeds meer pijn. Zoveel pijn dat ik een á twee dagen met een kruik op mijn buik zit.
Volgens de dokter kan ik een spiraaltje krijgen. Maar aangezien ik al last van mijn schildklier en dus mijn hormonen heb, zie ik dat niet zitten.
Omdat ik iemand ben die haar eigen tegenslag wil overwinnen, ben ik gaan kijken wat ik zelf kan doen om de eerste dag of twee dagen door te komen. Misschien heb je er wat aan. Lees dan mijn volgende post.
#overwin #tegenslag #coach #persoonlijkegroei #menstruatie
In mijn vorige post had ik het over menstruatie. Dat ik in de overgang zit en dat mijn ongesteld alleen maar erger wordt.
Omdat ik iemand ben die haar eigen tegenslag wil overwinnen, ben ik gaan kijken wat ik zelf kan doen om de eerste dag of twee dagen door te komen. Misschien heb je er wat aan.
Hier volgen mijn tips:
1. Moet ik dit nu doen? Zeg deze zin vijf keer en leg steeds de nadruk op een ander woord. Indien het antwoord “nee” is, kun je stoppen. Een voorbeeld: Laatst werd ik hartstikke moe wakker. Normaal gesproken sta ik voor 06:30 uur naast mijn bed. Door “moet ik dit nu doen?” te gebruiken, kwam ik tot de conclusie dat ik nog wel even kon slapen, zonder dat ik hierdoor in de problemen zou raken. Ik heb vervolgens nog anderhalf uur heerlijk geslapen en voelde me daarna iets beter.
2. Wat heb ik nodig? Een toilet. Die eerste twee dagen wil ik in de buurt van een wc zijn. Ik ga dan bijvoorbeeld niet een wandeling van een uur maken.
3. Waar heb ik zin in? Zelf heb ik dan vaak zin in zoetigheid. Of juist zout. En lui op de bank te liggen. Zodra het dan ook kan, ga ik met een warme kruik op mijn buik op de bank liggen.
4. Praat erover. Dat doe ik nu met jou. “Ik ben ongesteld.” “Dus, mocht ik feller reageren dan anders …” Tegenwoordig zeg ik het hardop en schrijf ik het zelfs op. Ik merk namelijk dat als ik dat doe, ik minder fel reageer. Dat ik er beter mee om kan gaan. Klinkt raar. Maar ik denk dat dit met een stuk erkenning naar mezelf toe te maken heeft. Dat ik me mag voelen zoals ik me voel. Daarnaast hebben mensen veel vaker begrip dan dat ikzelf denk. Probeer het eens.
